Za początek szkolnictwa ludowego w Więcierzy można przyjąć rok 1868. Wtedy to 21 listopada Rada Gminy Więcierza (do reformy administracyjnej po drugiej wojnie światowej Więcierza była oddzielną wioską zarządzaną przez wójta) podjęła uchwały o wynajęciu lokalu dla szkoły i wybraniu nauczyciela.

Do 1934 r. nauka czytania i rachowania odbywała się zimą, o ile rodzice chcieli na nią posyłać swoje dzieci. Nauczycielami byli gospodarze umiejący czytać i pisać (nauczyli się tego w wojsku lub służąc w dworze w Tokarni albo u mieszczan w Krakowie czy Bielsku).

Przed wojną były próby zbudowania szkoły – powstał nawet Komitet Budowy, zbierano fundusze i materiały – jednak do realizacji tego przedsięwzięcia nie doszło. W czasie II wojny światowej konieczność pracy na roli i bojkotowanie nauki przyczyniły się do tego, że frekwencja w szkole była niska. Okres ten charakteryzował się też dużym odsetkiem braku promocji.

Do roku 1951 dzieci uczyły się w trzech izbach wynajętych od gospodarzy: Józefa Hanusiaka, Franciszka Kluski i Walentego Jątyki. W tym samym roku oddano do użytku drewniany budynek szkolny z dwoma pomieszczeniami, wybudowany w czynie społecznym. W szkole rozpoczęły pracę trzy nauczycielki: Emilia Dańkowska, pełniąca funkcję  kierownika, Maria Popardowska (Hanusiak) i Genowefa Szczęch (Zielińska). W 1953 roku kierownikiem została Maria Popardowska. Od roku 1956 placówką kierował Marian Zieliński.

W 1960 roku zbudowano nową murowaną szkołę – pierwszą „tysiąclatkę” w powiecie myślenickim. W budynku przy drodze powiatowej było sześć sal lekcyjnych i dwa mieszkania dla nauczycieli na piętrze (całość ogrzewano 19 piecami kaflowymi). Mieszkańcy Więcierzy pomagali w budowie w czynie społecznym: dostarczali materiały, prowadzili prace niefachowe, zbierali fundusze (m.in. urządzając zabawy). Największym zaangażowaniem wykazali się: Józef Hanusiak, Józef Hamajczyk, Józef Słonina, Michał Molus, Józef Słonina, Franciszek Hanusiak. Pracowali również uczniowie, wykonując prace porządkowe w otoczeniu szkoły.

W 1965 roku Szkoła Podstawowa nr 2 w Tokarni stała się szkołą zbiorczą – zaczęły do niej uczęszczać dzieci z Więciórki (od klasy piątej). W tym okresie w szkole działała drużyna zuchowa, PCK, LOP, SKKT, SKO i Spółdzielnia Uczniowska; część dzieci ćwiczyła w LZS, odbywało się dużo różnorodnych wycieczek – biwaki, wyprawy rowerowe, autokarowe i piesze, kuligi. Szkoła prenumerowała 13 czasopism, biblioteka liczyła 2000 woluminów.

W 1966 roku kierownik placówki Marian Zieliński zaczął prowadzić kronikę szkoły, spisując wydarzenia z poszczególnych lat szkolnych oraz wydarzenia z Polski i ze świata. W 1967 roku  zamieścił taki oto wpis: Za dobre wyniki w konkursie higienicznym szkoła otrzymała nagrodę 2000 zł, za które kupiono lornetkę dla SKKT i troje sanek z oparciem. Rok później napisał: W USA został zastrzelony przez białego zamachowca przywódca Murzynów M.L. King (…) Wiosna tego roku przyszła bardzo szybko. W lutym było bardzo ciepło. Pod koniec marca ludzie siali zboże. W początku kwietnia zaczęli rolnicy sadzić ziemniaki. A rok 1970 tak został przez niego podsumowany: (…) rok ten można zaliczyć do udanych, jeżeli idzie o osiągnięcia na odcinku nauczanie i wychowanie. W naszej szkole był to rok batalii o ładne i bezbłędne pismo. Zapisy kroniki skończyły się na roku 1986, kiedy to dyrektor Zieliński odszedł na emeryturę.

W 1966 roku Przedsiębiorstwo Budowy Szybów z Bytomia postawiło obok szkoły budynek gospodarczy wyposażony w kuchnię i przez dwa lata w szkole organizowano kolonie. W roku 1974 do budynku gospodarczego przedsiębiorstwo Metaloplast dobudowało następną część budynku kolonijnego, wykorzystywanego przez szkołę jako zastępcza sala gimnastyczna.

Od roku szkolnego1966/1967 realizowano program klasy ósmej – wcześniej edukacja w szkole kończyła się na klasie siódmej.

W roku 1967 wspólnie z mieszkańcami wsi doprowadzono do szkoły i kilku gospodarstw bieżącą wodę.

Tradycją szkoły stały się: wycieczki rowerowe – szlakiem walk żołnierza polskiego (do Wysokiej), organizacja Dnia Dziecka, Święta Łudowego, święta sportu szkolnego. Założono ogródek przyszkolny. Powołano do życia drużynę ZHP. Szkoła w czasie wakacji prowadziła dzieciniec wiejski z pełnym wyżywieniem, a obiekt kolonijny zaadaptowano na pracownie techniczną (m.in. była tam pracownia fotograficzna z ciemnią).

Od grudnia 1971 roku ruszył dowóz dzieci z Więciórki furmankami.

W 1973 roku SP nr 2 stała się częścią jedynej w Tokarni Szkoły Gminnej, a jej dyrektor został zastępcą dyrektora gminnego.

W roku szkolnym 1975/1976 rozbudowano obiekt kolonijny (znów zajęło się tym przedsiębiorstwo Metaloplast) – budynek był wykorzystywany do roku 2005 jako zastępcza sala gimnastyczna, później został rozebrany.

W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych uczniowie pracowali w szkółce leśnej, a zarobione pieniądze przeznaczano na wycieczki. W szkole zorganizowano dożywianie, całkowicie płatne ze składek rodziców. Matki pełniły również dyżury w stołówce (aż do roku 1980).

Od roku szkolnego 1978/1979 szkoła znów stała się samodzielną placówką – uczęszczało do niej 171 uczniów (w tym w ognisku przedszkolnym 16). W Szkole Filialnej w Więciórce uczyło się 28 uczniów.

Na początku lat osiemdziesiątych dyrektor szkoły dwukrotnie zorganizował wakacyjne obozy wędrowne nad morzem (w 1983 roku obóz rowerowy „Wybrzeże i Kaszuby”).

W roku szkolnym 1980/1981 w budynku szkoły zawieszono krzyże.

W 1988 roku oddano do użytku Dom Nauczyciela, zbudowany w miejscu starego drewnianego budynku szkoły. Zamieszkali w nim nie tylko nowi nauczyciele, ale również rodziny mieszkające do tej pory na piętrze budynku szkolnego. Otworzyło to możliwość uzyskania nowych powierzchni na piętrze, które można było przeznaczyć na nauczanie.

W marcu 1993 roku 18 rodziców i dwóch nauczycieli wzięło udział w zebraniu założycielskim Społecznego Komitetu Rozbudowy Szkoły, który działał w ramach Krakowskiego Stowarzyszenia Pomocy Szkole do roku 1997. Największe osiągnięcia komitetu to podpisanie umowy z Europejskim Funduszem Rozwoju Wsi Polskiej – Couterpart Fund i uzyskanie 250 mln zł dotacji na rozbudowę szkoły (kotłownia gazowa, tynki, centralne ogrzewanie, remont instalacji elektrycznej) oraz zebranie drewna i funduszy na budowę dachu dwuspadowego.

W 1996 roku został założony przez przedstawicieli uczniów, rodziców i nauczycieli Uczniowski Klub Sportowy „Victoria”, zajmujący się propagowaniem zdrowego trybu życia oraz umożliwiający uprawianie sportu. Członkowie klubu osiągali sukcesy przede wszystkim w narciarstwie biegowym, biegach przełajowych, a ostatnio w tenisie stołowym. Klub propaguje również turystykę pieszą, organizując wycieczki krajoznawcze i prowadząc akcje zdobywania Górskiej Odznaki Turystycznej.

W roku szkolnym 1997/1998 podjęto decyzję o podjęciu działań przygotowujących do nadania szkole imienia. Wyłoniono trzech kandydatów: Mariusza Zaruskiego, Stanisława Marusarza i Marię Skłodowską-Curie. Społeczność szkolna została zapoznana z wszystkimi postaciami, a następnie w referendum zdecydowano o wyborze na patrona szkoły Stanisława Marusarza – wybitnego sportowca i wielkiego patrioty. Związane to było z działalnością sportową szkoły (wychowanie przez sport zawsze było tutaj ważne) oraz z sukcesami sportowymi uczennic, głównie w biegach narciarskich (największy to III miejsce Beaty Kiełtyki i V miejsce sztafety w Mistrzostwach Polski w narciarstwie biegowym).

18 czerwca 1999 roku, w 86. rocznicę urodzin Stanisława Marusarza, Szkole Podstawowej nr 2 w Tokarni nadano imię Stanisława Marusarza. Tablicę pamiątkową i nową nazwę szkoły odsłoniły córki patrona – Magdalena Marusarz-Gądek i Barbara Marusarz-Borgula. Motto szkoły to słowa Stanisława Marusarza: „Sam talent nie wystarczy żeby zostać mistrzem, trzeba się uczyć i ustawicznie pracować nad sobą”.

Ostatni absolwenci ośmioletniej szkoły podstawowej (z rocznika 1985) opuścili jej mury w roku szkolnym 1999/2000. Rok ten był jednocześnie pierwszym rokiem funkcjonowania sześcioletniej szkoły podstawowej. W szkole, liczącej osiem oddziałów w SP nr 2 i dwa w Szkole Filialnej, uczyło się 155 dzieci.

29 września 2009 roku szkoła otrzymała nowoczesną i piękną salę gimnastyczną. Wreszcie uczniowie, którzy za patrona mają wybitnego sportowca, mogą ćwiczyć w godziwych warunkach. Biało-czerwoną wstęgę przecięli i tym samym dokonali otwarcia sali: Edward Zadora – wójt Gminy Tokarnia, Stanisław Bisztyga – senator RP, Marek Łatas – poseł RP oraz Stanisław Matoga – starszy wizytator MKO. Na uroczystość przybyli również: Barbara Marusarz-Borgula, Józef Tomal – starosta powiatu myślenickiego, przedstawiciele samorządów lokalnych, dyrektorzy szkół i przedszkoli Gminy Tokarnia, uczniowie, nauczyciele, pracownicy obsługi i emerytowani nauczyciele oraz rodzice. Sala została poświęcona przez księdza proboszcza Jerzego Wyporka. Uczniowie wraz z zespołem Saviour, złożonym z absolwentów szkoły, zaprezentowali montaż poetycko-muzyczny poświęcony nowo wybranemu patronowi szkoły.

25 listopada 2010 roku Szkoła Podstawowa nr 2 im. Stanisława Marusarza w Tokarni świętowała swoje 50-lecie. Z okazji okrągłej rocznicy powstania pierwsza w powiecie myślenickim „tysiąclatka” otrzymała ufundowany przez Radę Rodziców sztandar. Na uroczystość nadania sztandaru i ślubowania klasy pierwszej zaproszono pierwszoklasistów z roku szkolnego 1960/1961oraz ich wychowawczynię, panią Marię Hanusiak. Podczas uroczystości klasa I po raz pierwszy w historii szkoły złożyła ślubowanie na sztandar szkoły, a przewodnicząca Samorządu Uczniowskiego przyrzekła w imieniu wszystkich uczniów nosić sztandar dumnie i z należytą czcią oraz rzetelnie się uczyć, wzorowo się zachowywać, dbać o dobre imię szkoły i być godnym jej patrona.

W roku 2012 zlikwidowano Szkołę Filialną w Więciórce – od 1 września 2012 roku do szkoły uczęszczają wszystkie dzieci z Więciórki, od oddziału przedszkolnego do klasy szóstej.

Aktualnie w budynku szkoły (wyposażonym w centralne ogrzewanie gazowe) jest osiem sal lekcyjnych, stołówka, pracownia komputerowa, biblioteka z centrum multimedialnym, izba regionalna, dwie szatnie, sala gimnastyczna z zapleczem, mała sala do ćwiczeń, świetlica, zaplecze kuchenne, wielofunkcyjne boisko sportowe, plac zabaw.

Obwód szkoły to część Tokarni (przysiółek Więcierza) oraz Więciórka.

 

Kierownicy i dyrektorzy:

Emilia Dańkowska 1951–1953 (kierownik szkoły)

Maria Popardowska 1953–1956 (kierownik szkoły)

Marian Zieliński 1956– 31.08.1986 (kierownik i od 1971 roku dyrektor szkoły)

Tadeusz Korabik 1.09.1986–31.08.1992 (dyrektor szkoły)

Piotr Kosiba od 1.09.1992 do chwili obecnej (dyrektor szkoły)